April 2004, de grond wordt bouwrijp gemaakt. Het is nog een grote zandvlakte. Helemaal rechts in beeld het Maurice Garin pad, op de achtergrond de spoorlijn.

De grond waarop wij nu wonen had eerst een hele andere bestemming. De gemeente wilde er een bedrijfsterrein van maken. Totdat een beleidsmedewerker bedacht dat deze locatie beter een woonbestemming kon krijgen.

Bouwbedrijf Van Wijnen mocht er woningen gaan bouwen. Het project kreeg de naam ’t Buitenland. Het moest een gevarieerde en groene wijk worden. Met klinkende namen als de Provence, Andalusië, Zweden en Denemarken. Het was nog voor de kredietcrisis en overal werden nieuwbouwwijken uit de grond gestampt. Toch moest Van Wijnen een paar projecten in ’t Buitenland aanpassen. Het idee achter Toscane trok geen kopers. Van de 75 woningen werd er maar 1 verkocht. En huizen van het type Zweden hadden volgens veel aspirant-kopers te weinig bergruimte. Ook deze woningen kregen een make-over: geen houten ombouw maar grijze leistenen tegen de gevel en er kwam een extra verdieping op.

Het oorspronkelijke ontwerp van de woningen type Zweden.

Op vrijdag 8 oktober 2004 startte de aannemer met de bouw van Andalusië, de geschakelde bungalows, en de Riviera-flats. Diezelfde middag ging de eerste paal de grond in en konden kopers en ‘vips’ onder luid tromgeroffel het glas heffen. Toen begon het lange wachten. Elk weekend, elke maand kon je de wijk zien groeien.

December 2004, kruising Diadeemstraat en Juwelenstraat.

Begin 2006 waren de meeste bewoners in hun nieuwe huis getrokken. Een wolkbreuk in de zomer van dat jaar zorgde voor de nodige overlast: gloednieuwe houten vloeren konden er weer uit en de wijk was onbereikbaar geworden door een diepe plas water onder de brug en ondergelopen straten. Van Wijnen kon weer aan het werk.

Inmiddels is de buurt een sieraad voor Almere-Buiten. Er kwam geen Indisch zorgcentrum, wel een voetbalveldje, een bewonersplatform, een ooievaarspaal en een Voedselbos. Volgend jaar bestaat onze buurt alweer 10 jaar!